„…I PÓKI ŚMIERĆ NAS NIE ROZŁĄCZY”, CZYLI DOBRANOCKA
Ladislav Fuks „ Srebrne wesele” tłum. Cecylia Dmochowska
Reżyseria: Adam Sajnuk, Agnieszka Czekierda
Scenariusz: Adam Sajnuk
Scenografia: Antoni Barłowski, Jerzy Łazewski, Adam Sajnuk
Obsada: Agnieszka Czekierda, Antoni Barłowski, Adam Sajnuk
Opis spektaklu:
Srebrne wesele
Historia mocno wiekowego małżeństwa umieszczonego w domu starców, które w dniu swojego złotego wesela prowadzi niekończącą się sprzeczkę o dawno nie- żyjących znajomych, sąsiadach i krewnych. Rozmowa ta pełna jest złośliwości, wyrzutów, przytyków i nieuchronnie zmierza do przykrego finału, którym dla obojga staruszków jest poczucie zmarnowanego życia, nieudanego małżeństwa i samotności ich ostatnich dni. Rozmowa o przeszłości, zapomnianych przez świat dalszych i bliskich znajomych jest pretekstem do spojrzenia na własne życiowe klęski, jest odzwierciedleniem absolutnej różnicy charakterów i temperamentów obojga staruszków, a przede wszystkim jest refleksją. Życie obok siebie i ze sobą, ale w całkowitej samotności i poczuciu niezrozumienia.
Dla starszych państwa ważne jest tylko to, na co kto chorował 20 lat temu, kto ile miał pieniędzy i od kogo był zamożniejszy ćwierć wieku temu, w którym kościele dawni znajomi brali ślub, kto ile miał pieniędzy i kto na co umarł.
Karol - lat 89 - próbuje udowodnić, iż wszyscy mieli podłe, nieszczęśliwe życie. Jego pesymizm i zgorzkniałość jest wynikiem poczucie własnego niespełnienia i przegranych życiowych szans.
Sara - lat 87 - uważa z kolei, iż wszyscy byli szczęśliwi i zadowoleni, a tylko ona i Karol, żyli nędznie i w biedzie aż u kresu swych dni wylądowali w domu dla starców.
Całej rozmowie przysłuchuje się pielęgniarz i opiekun starców. Małżeństwo traktuje Go jak kartę przetargową, licytując się o jego względy, obrażając się wzajemnie na pokaz, popisując się przed nim swoją złośliwością i docinkami aż do chwili, gdy pada jedno słowo za dużo i okazuje się, że pozostała już wyłącznie wstyd i upokorzenie…
Czas trwania: 70 min
